BM1

1

Блаженъ мѫжъ иже не иде на съвѣть нечъстивъїхъ ⁘
И на пѫти грѣшънꙑхъ не ста ⁘
И на сѣдалищи гѹбителъ
не сѣде ⁘
Нъ въ законѣ г҃дни волѣ его ⁘
И въ законѣ его поѹчитъ сѧ дънъ и нощъ ⁘
И бѫдетъ ꙗко дрѣво сажденое при исходищихъ водамъ ⁘
Еже плодъ свои дастъ въ врѣмѧ свое ⁘
И листъ его не ѹпадетъ ⁘
И все елико створитъ поспѣетъ
сѧ емѹ ⁘
Не тако нечъстиви, не тако,
нъ ꙗко прахъ егоже възмѣтаетъ вѣтръ ѿъ лица земѧ ⁘
Сего ради не въскрснѫтъ нечъстивии на сѫдъ
ни грѣшъници въ съвѣтъ праведънꙑхъ ⁘

2

Ꙗко свѣстъ г҃ъ пѫтъ праведънꙑхь и пѫⷮ нечстївꙑⷯ пⷪгꙑбнетъ ⁘
Въскѫѫ
шѫташѫ
сѧ ѫзꙑци и љѵдие поѹчишѫ сѧ тъщетънꙑⷨ ⁘
Присташѫ ц҃ри земъстии :
и кнѧꙃи събрашѫ сѧ в кѹпѣ на г҃а :
и на х҃а
его ⁘
Растръгнѣмъ ѫзꙑ ихъ и ѿъвръꙃѣмь ѿъ насъ иго иⷯ ⁘
Живꙑи на небесехъ посмѣетъ сѧ имъ : и г҃ъ порѫгаетъ сѧ имъ ⁘
Тъгда възг҃летъ к нимъ гнѣвом своимъ :
и ꙗрⷪстиѫ своеѫ смѧтетъ
ѫ ⁘
Азъ же поставленъ есмъ цръ ѡⷮ негⷪ.
надъ сиѡⷪнм горѫ стѫѫ егⷪ.
в`звѣщаѫ пⷪвелѣние г҃не ⁘
Г҃ъ рече къ мънѣ снъ мои еси тꙑ.
азъ днесъ родихъ тѧ ⁘
Проси ѿъ мене и дамъ ти ѫзꙑкꙑ
достоꙗние
твое ⁘
И ѡдръжание
твое
конъци
земⷧѧ ⁘
Ꙋпасеши ѫ палицеѫ желѣзноѫ ,
ꙗко съсѫдъи скѫделъника
скрѹшиши
ѫ ⁘
И нꙑнѣ цари разѹмѣите ,
накажате
сѧ въси сѫдѧщеи земи ⁘
Работаите г҃ви съ страхомъ :
и радѹите сѧ емѹ
съ трепетомъ ⁘
Примѣте наказанїе еда
кⷪгда прогнѣваетъ сѧ г҃ъ ⁘
И погꙑбнете ѡⷮ пѫти праведна ⁘

3

Егда възгоритъ сѧ въ скорѣ ꙗростъ его :
блажени вси надѣѫщеи сѧ на нъ ⁘
Г҃и что сѧ ѹмножишѫ сътѫжаѫщии ми ⁘
Мноꙃи въстаѫт на мѧ :
мноꙃи глаголѧтъ д҃ши моеи :
нѣстъ сп҃ениꙗ емѹ ѡ б҃ꙃѣ его ⁘
Тꙑ же г҃и застѫпникъ мои еси :
слава моꙗ (и) възносѧ главѫ моѫ ⁘
Гласомъ моимъ къ г҃ѹ възвахь и ѹслꙑша мѧ ѿъ горꙑ с҃тꙑѫ своѫ ⁘
Азъ ѹснѫхъ и спахъ ⁘
Въстахъ ꙗко г҃ъ застѫпитъ мѧ ⁘
Не ѹбоѫ сѧ ѿъ тъмꙑ љѵдеи ⁘
Нападаѫщихъ на мѧ ѡкръстъ ⁘
Въскръсни господи, спаси мѧ боже мои ⁘
ꙗко тꙑ порази въ(сѧ) враждѹѫщѫѫ мнѣ въ сѹе ⁘
зѫбꙑ грѣшъникомъ ск(р)ѹшилъ еси ⁘

4

Г҃дъне естъ сп҃ение :
и на љѵдехъ твоихъ благословение твое ⁘
Вънегда възвахъ и
ѹслꙑша мѧ б҃е
правдꙑ меⷪѫ ⁘
Въ скръби пространилъ
мѧ еси, помⷧѹи мѧ и ѹслꙑши молитвѫ моѫ ⁘
С҃нове члⷪчи ,
доколѣ тѧжкосръди :
въскѫѫ
љѵбите сѹетънаа
и ищете лъжѫ ⁘
И
разѹмѣите
ꙗко ѹдиви
г҃ъ прѣподобнааго свⷪегⷪ ⁘
Господъ ѹслꙑшитъ мѧ егда
възовѫ
к немѹ ⁘
Гнѣваите сѧ а
не съгрѣшаите ⁘ Ꙗже
глаголете въ срⷣцихъ вашихъ : и
на ложихъ вашихъ ѹмилите
сѧ ⁘
Пожрѣте жрътвѫ
правдꙑ :
и ѹповаите на г҃а ⁘
Мноꙃи глаголѧтъ
кто ꙗвитъ намъ
благаа ⁘
Знамена сѧ на насъ свѣтъ лица твоего ги ⁘
Далъ еси веселие въ срⷣце
мое :
ѿ плода п`шеницѫ и вина : и ѡлѣꙗ
своего ѹмножишѫ
сѧ ⁘

5

Въ мирѣ въ кѹпѣ ѹснѫ и почиѫ ⁘
Ꙗко тꙑ г҃и
единого на
ѹпъвание
въселилъ мѧ еси ⁘
Г҃лꙑ моѫ внѹши г҃и :
разѹмѣи звание мое ⁘
Вънъми
гласъ молит(в)ꙑ моєѫ царю мои и б҃же мои ⁘
Ꙗко къ тебѣ помолѧ сѧ г҃и ⁘
Заѹтра
ѹслꙑши гласъ мои :
заѹтра
станѫ прѣтъ тобоѫ и ѹзърѧ ⁘
Ꙗко
бъ не хотѧи безакониꙗ тꙑ
еси
⁘
Не приселѧтъ сѧ
к тебѣ
лѫкавнѹѫи ⁘
(н)и прѣбѫдѫтъ же
законопрѣстѫпъници прѣдъ ѡчима твⷪима ⁘
Възненавидѣ
въсѧ
творѧщѫѧ
безаконие ⁘
Погѹбиши въсѧ
глаголѧш`тѫѫ
лъжѫ ⁘
Мѫжъ
кривъ
и лъстивъ
мръзитъ
господеви ⁘
Азъ же
множъствⷪмъ
милости твоѫ вънидѫ въ домъ твои ⁘
Поклонѧ сѧ къ црⷦви с҃тѣи твоеи и
въ страсѣ твоем` ⁘
Г҃и
наведи мѧ на правдѫ твоѫ ⁘
Врагъ моиⷯ ради исправи прѣдъ тобоѫ
пѫтъ мои ⁘
Ꙗко нѣстъ въ ѹстѣхъ ихъ истинꙑ :
срце ихъ сѹетно
естъ ⁘
Гробъ ѿъвръстъ грътанъ ихъ,
ѫзꙑкꙑ своими
лъщаахѫ сѧ ,
сѫди имъ боже ⁘
Да ѿпадѫтъ ѡ{тъ} мꙑслеи своихъ ⁘
По множъствѹ нечъстивꙑхъ :
изърини ѫ
ꙗкⷪ прⷪгнѣвашѫ тѧ г҃и ⁘
И да
възвеселѧтъ сѧ въси
ѹпъваѫщии
на
тѧ ⁘
Въ вѣкъ възърадⷪѵѭтъ сѧ и въселиши сѧ вънихъ ⁘
И похвалѧтъ сѧ тобоѫ љѵбѧще имѧ твое ⁘

6

Ꙗко тꙑ бл҃виши праведника г҃и ⁘
Г҃и
ꙗко
ѡрѫжием благоволениꙗ вѣн`чалъ еси ⁘
Г҃и не ꙗростиѫ твоѫ ѡбличи мене :
ни гнѣвомъ твоим` покажи мене ⁘
Помилѹи
мѧ г҃и: ꙗко немощенъ есмъ ⁘
Исцѣли мѧ г҃и ꙗко смѧтошѫ смѵтишаЙ?+Б
сѧ кости моѫ.
и д҃ша
моꙗ смѧте
сѧ ꙃѣлⷪ ⁘
И тꙑ г҃и доколѣ.
ѡбрати г҃и
и изъбави
д҃шѫ моѫ : и сп҃си мѧ
милости[ѫ] твоѫ ради ⁘
Ꙗко нѣстъ въ съмръти поминаѫи тебе ⁘
Въ адѣ же кто исъсповѣстъ
ти сѧ ⁘
Ꙋтрѹдихъ сѧ въздꙑханиемъ моимъ ⁘
Изⷨꙑѫ на всѣкѫ нощъ ложе
мое .
и слъзами
моимї
постелѧ моѫ ѡмочѫ ⁘
Съмѧте
сѧ ѿъ ꙗрости ѡко мое,
ѡбечахъ
въ въсѣхъ
враꙃѣхъ моихъ ⁘
Отъстѫпите
ѿъ мене въси творѧщеи безаконие ⁘
Ꙗко
ѹслꙑша г҃ъ
гласъ плача моего ⁘
Ꙋслꙑша
г҃ъ
молитвѫ
моѫ ,
г҃ъ
моление
мое
приѫтъ ⁘

7

Да постꙑдѧтъ
сѧ и смѧтѫтъ
сѧ въси
враꙃи мои ⁘ Да
възъвратѧтъ сѧ и ѹстꙑдѧтъ
сѧ ꙃѣло
въ скорѣ ⁘
Г҃и б҃е мⷪи на
тѧ
ѹпвахъ, сп҃и мѧ,
ѡⷮ всѣⷯ гнѧщиⷯ избави мѧ ⁘
Еда
когда похꙑтитъ ꙗко левъ д҃шѫ моѫ :
не сѫщⷪѵ избавлѣѫщѡмѹ
ни сп҃аѫщѡмѹ ⁘
Г҃и б҃е мои, аще створихъ се :
аще естъ неправда в рѫкѹ моею ⁘
Аще възъдахъ въздаѫщиимъ ми зъло ⁘
Отъпадѣмъ
ѹбо ѿъ врагъ моихъ тъщъ ⁘
Да поженетъ ѹбо врагъ д҃шѫ мⷪѫ и постигнетъ :
И пⷪперет`
на земи живⷪтъ мⷪи : И славѫ моѫ въ пръстъ въсел!ⷮ ⁘
+гⷭ҃и БАР
Въскръсни г҃и
гнѣвомъ твоимъ :
възнеси сѧ въ конъцихъ
врагъ твоихъ ⁘
И въстани г҃и б҃е мои повелѣниемъ имъже заповѣда ⁘
И
сънемъ љѵдеи ѡбидетъ тѧ :
и ѡ томъ на вꙑсотѫ ѡбрати сѧ ⁘
Г҃ъ сѫдитъ љѵдемъ ⁘
Сѫди ми г҃и по правъдѣ моеи : и
по незлобѣ
моеи
на мѧ ⁘
Да
сконъчаетъ сѧ зълоба
грѣшънꙑхъ ⁘ И исправиши праведънааго ⁘
Испꙑтаѫ срⷣца и ѫтробѫ
б҃е
праведънѣ ⁘
Помⷪщъ мⷪꙗ ѡⷮ б҃а сп҃аѫщааго правꙑѫ
ср҃цемъ ⁘
Б҃ъ сѫдителъ
праведънъ ї крѣпокъ и тръпѣлївъ ⁘
И не гнѣва
наводѧ на всѣкъ денъ ⁘
Аще не ѡбратите сѧ, ѡрѫжие свое
наѡстъритъ ⁘
Лѫкъ свои напрѧже и ѹго(то)ва .
и въ немъ ѹготова съсѫдꙑ съмрътънꙑѫ ⁘
Стрѣлꙑ своѫ горѧщѫѫ
съдѣла ⁘
Се болѣ неправъдѫ : зачѫтъ болѣзнъ
и роди безаконие ⁘
Ровъ издрꙑ
и ископа ⁘
И въпаде сѧ въ ꙗмѫ
ѫже
сътвори ⁘
Ѡбрати
сѧ болѣзнъ
его на главѫ его :
и на връхъ его неправда его сънидетъ
⁘

8

Исповѣмъ
сѧ господеви
по правъдѣ его ⁘
И поѫ имени г҃њѵ
вꙑшъноѡмѹ ⁘
Г҃и г҃ь нашъ ꙗ(ко) чюдно имѧ твое по всеи земи ⁘
Ꙗко възѧтъ
сѧ велълѣпота
твоꙗ прѣвꙑше неб҃съ ⁘
Из ѹстъ младенечъ
и
съсѫщихъ съвръшилъ еси хвалѫ ⁘
Врагъ твоихъ ради да
раздърѹшиши
врага и мъстъника ⁘
Ꙗко ѹзърѧ нб҃са дѣла пръстъ твоихъ :
лѹнѫ и звѣздꙑ ѫже
тꙑ ѡснова ⁘
Что естъ ч҃лкъ ꙗко помниши
или
с҃нъ члчъ ꙗкⷪ посѣщаеши его ⁘
Ѹмнилъ
еси
малъмъ
чиномъ
ѿъ аг҃глъ ⁘
Славоѫ и чъстиѫ
вѣнъчалъ ї
еси ⁘
И поставилъ еси
надъ дѣлꙑ рѫкѹ своею ⁘
Всѣ покорилъ
еси подъ ноꙃѣ его ⁘
Ѡвъцѫ и волꙑ въсѧ :
еще же и съкотꙑ полъскꙑѫ .
и
птицꙑ небецънꙑѫ ⁘
И рꙑбꙑ моръскьїѫ
прѣходѧщѫѫ стѫꙃѫ
моръскѫѫ ⁘

9

Г҃и г҃и
нашъ ꙗко чюдно имѧ твое по въсеи земи ⁘
Исповѣмъ
сѧ тебѣ
г҃и всемъ сръцемъ моимъ.
Повѣмъ
всѣ
чюдеса твоꙗ.
Възвеселѧ
сѧ
и възърадѹѫ сѧ ѡ тебѣ ⁘
Въспоѫ
имени твоемѹ, вꙑшнїи ⁘
Вънегда възвратити сѧ
врагѹ моемѹ въспѧт ⁘
Изънемогѫтъ и погꙑбнѫтъ ѡⷮ лица твоего.
Ꙗко створилъ еси сѫдъ мои и пърѧ моѫ ⁘
Сѣде
на прѣстолѣ сѫдѧи
правъдѫ ⁘
Запрѣтилъ еси ѫзꙑкомъ и погꙑбе нечъстивꙑ ⁘
И имѧ его потрѣби
въ вѣкъ
вѣка ⁘
Вражиꙗ
ѡскѫдѣшѫ
ѡрѫжиꙗ въ конецъ ⁘
И градъ
ихъ
разъдрѹшилъ еси ⁘
Погꙑбе
памѧтъ ихъ
съ шѹмⷪмъ ⁘
И г҃ъ въ вѣкъ
прѣбꙑваетъ ⁘
Ꙋготова
на
сѫдъ прѣстолъ свои ⁘
И
тои
сѫдитъ
вселенѣи въ правъдѫ :
сѫдитъ
љѵдемъ въ
правинѫ ⁘
И бꙑⷭ г҃ъ
прибѣжище ѹбогꙑмъ :
помощъникъ
въ
благо
врѣмѧ
въ печалехъ ⁘
И
да ѹповаѫтъ на
тѧ
знаѫщеи
имѧ твое : ꙗко нѣси
ѡставилъ
възꙑскаѫщихъ тебе
г҃и ⁘
Поите г҃ви
живѫщоѡмѹ въ сиѡнѣ ⁘
Възвѣстите
въ ѫзꙑцѣхъ начинаниꙗ
его
⁘
кръве ихъ помѣнѫ ⁘
Не забꙑ званиꙗ
ѹбогꙑихъ ⁘
Помилѹи
мѧ г҃и, виждъ смѣрение мое и
ѿъ врагъ моихъ ⁘
Възносѧи
мѧ ѡ вратъ съмртънꙑхъ ⁘
Ꙗко да възвѣщѫ
всѧ
хвалꙑ твоѫ въ вратѣхъ дъщери
сиѡнⷪвꙑ ⁘
Възърадѹем сѧ ѡ сп҃ени твоемъ ⁘
Ѹглъбѫ
ѫзци въ пагѹбѣ ѫже сътворишѫ :
въ сѣти сеи ѫже
скрꙑшѫ
ѹвѧзе нⷪга иⷯ ⁘
Знаемъ
естъ г҃ъ
сѫдъбꙑ творѧ ⁘
Въ дѣлѣхъ рѫкѹ своею
ѹвѧзе грѣшникъ ⁘
Възвратѧтъ сѧ грѣшници въ адъ ⁘
Въси ѫз҃ци [ѫ] забꙑваѫщеи б҃а ⁘
Ꙗко не до конца забвенъ бѫдетъ
нищии ⁘
Тръпѣние ѹбогꙑхъ
не погꙑбнетъ до
конъца ⁘
Въскръсни г҃и ,
да не крѣпитъ сѧ чловѣкъ ⁘
Да сѫдѧтъ сѧ
ѫзꙑци прѣдъ тобоѫ ⁘
Постави г҃и
законодавъца над ними : да разѹмѣѫтъ
ѫзꙑци ꙗко члⷪци сѫт ⁘
Въскѫѫ
г҃и
ѿъстоꙗ далече; ⁘
Прѣзъриши въ
благо
врѣмѧ
въ печалехъ ; ⁘
Въ гръдости нечъстивааго възъгараетъ сѧ нищии ⁘
Ѹвѧзаѫтъ въ съвѣтѣхъ
ѫже
помꙑшлѣѫтъ ⁘
Ꙗко хвалимъ ест грѣшнꙑ
въ похотъхъ
д҃шѫ своѫ ⁘
Обидѫ и
благословимъ ⁘
Разъдражи
г҃да
грѣшънꙑ ⁘
По множъстⷡѹ гнѣва своего не възищетъ ⁘
Нѣстъ б҃а прѣд лицемъ
его .
ѡскъврънѣѫтъ сѧ пѫтие его на всѣко врѣмѧ ⁘
Отъиемⷧѧтъ сѧ сѫдъбꙑ твоѫ ѿъ лица его ⁘
Въсѣмъ врагом своимъ ѹделѣетъ ⁘
Рече бо въ ср҃ци своемъ
не подвижѫ сѧ ѿъ
рода
въ родъ
бе-зла ⁘
Емѹже клѧтвꙑ ѹста его плъна сѫтъ БАР
горести и лъсти ⁘
Подъ ѫзꙑкомъ его трѹдъ и болѣзнъ ⁘
Прѣсѣдитъ въ
лаателехъ
съ богатꙑми ⁘
Въ таинꙑхъ ѹбити неповинънааго ⁘
Ѡчи его на ѹбогааго призираете ⁘
Лаетъ въ таинꙑхъ ꙗко лъвъ вь ѡградѣ своеи ,
лаетъ въсъхꙑтїтї нїщаго ⁘
Въсхꙑтити
нищааго
да
и
привлѣчетъ ї ⁘
Въ сѣти своеи съмѣритъ
ї ⁘
Прѣклонитъ сѧ и падетъ егда ѹдоблѣлъ
бѫдетъ ѹбогꙑм ⁘
Рече бо въ срци своемъ забꙑ б҃ъ :
ѿъврати лице свое да не видитъ до конца ⁘
Въскръсни ги б҃е мои, да възнесетъ сѧ рѫка твоꙗ ⁘
Не забѫди ѹбогꙑхъ
своихъ до кон`ца ⁘
Чесо ради прогнѣва нечъстивꙑ бога ⁘
Рече бо въ ср҃ци своемъ : не възꙑщетъ ⁘
Видиши ꙗко тꙑ болѣзнъ и ꙗростъ съматрѣеши :
да прѣданъ бѫдетъ в рѫцѣ твⷪи ⁘
Тебѣ ѡставленъ естъ нищїи : сирѹ
тꙑ бѫди помощъникъ ⁘
Съкрѹши мꙑшъцѫ грѣшномѹ и лѫкавомѹ ⁘
Възꙑщетъ сѧ грѣхъ его и не ѡбрѧщетъ сѧ ⁘
Г҃ъ ц҃ръ въ вѣкꙑ и въ вѣкѹ ⁘
Погꙑбнѣте ѫзꙑци ѿъ землѧ его ⁘
Желание ѹбогꙑхъ ѹслꙑша
г҃ъ :
ѹготованию
ср҃ца
ихъ вънѧтъ ѹхо свое ⁘

10

Сѫдити сирѹ и съмѣренѹ :
да не приложитъ сѧ по томъ величати сѧ чл҃кѹ на земи ⁘
Н҃а га ѹпъвахъ, како речетъ дѹши моеи ⁘
Прѣвитаи по горамъ ꙗко и птица ⁘
Ꙗко се грѣшници налѧшѫ
лѫкъ ⁘
Ѹготовашѫ стърѣлꙑ въ тѹлѣ ⁘
Състрѣлѣти въ мрацѣ
правꙑѫ ср҃цемъ ⁘
Зане ꙗже
тꙑ створи
ѡни раздрѹшишѫ ⁘
А праведникъ что створи :
г҃ъ в црⷦви с҃тѣи своеи : г҃ъ на н҃бси прѣстолъ его ⁘
Ѡчи его на нищааго призираете ⁘
Вѣжди его испꙑтаетѣ с҃нꙑ чл҃чѫ ⁘
Г҃ъ испꙑтаетъ праведънааго и нечъстивааго ⁘
А
љѵбѧи
неправъдѫ ненавидитъ своѫ д҃шѫ ⁘
Одъждитъ
на грѣшникꙑ
сѣти ⁘
Огнъ жѹпелъ
дѹхъ бѹренъ чѫстъ чашѫ ихъ ⁘

11

Ꙗко правъденъ г҃ъ и правъдꙑ възъљѵби ⁘
Праваа
видѣ лице его ⁘
Съпаси мѧ господи ꙗко ѡскѫдѣ
прѣподобънꙑ ⁘
Ꙗко ѹмалишѫ сѧ истинꙑ ѿъ с҃нъ чл҃чъскъ ⁘
Сѹетна
г҃ла къждо
къ
искрънеемѹ
своемѹ ⁘
Ѹстънꙑ лъстивꙑѫ ср҃цемъ и въ ср҃ци г҃лашѫ злое ⁘
Потрѣбїтъ
г҃ъ всѧ ѹстнꙑ лъстивꙑ : и ѫз҃кь велрѣч!ⷡ ⁘
Рекше ѫз҃кꙑ
нашѫ възвелїчїм ⁘
Ѹстнꙑ нашѫ при насъ сѫтъ : кто намъ г҃ъ есътъ.
Страсти
ради
нищиихъ и вздꙑханиꙗ ѹбогꙑихъ ⁘
Ннѣ въскръснѫ, г҃летъ г҃ъ :
Положѫ сѧ въ сп҃ение и не
ѡбинѫ
сѧ
ѡ немъ ⁘
Словеса г҃нѣ словеса прѣч҃та :
Съребъро раждежено исъкꙋшение земи ⁘
И ѡцѣщено седъморицеѫ ⁘
Тꙑ г҃и схрани нꙑ и
събљѵдеши
нꙑ
ѿъ рода сего и въ вѣкъ ⁘

12

Окръстъ нечъстивии ходѧтъ ⁘
По вꙑсотѣ твоеи ѹмножилъ еси с҃нꙑ члⷪчѫ ⁘
Доколѣ г҃и забѫдеши мѧ до
конъца ⁘
Доколѣ ѿъвращаеши лице свое ѿъ мене ⁘
Доколѣ положѫ съвѣтъ въ д҃ши моеи .
И болѣзнъ въ ср҃ци моемъ дънъ и нощъ ⁘
Доколѣ възнесетъ
сѧ врагъ мои на мѧ ⁘
Призри и ѹслꙑши мѧ г҃и б҃е мои ⁘
Просвѣти ѡчи
мои ,
еда
къгда ѹснѫ въ съмрти ⁘
Еда когда речетъ врагъ мои ѹкрѣпихъ сѧ на-нъ ⁘
Сътѧжаѫщии
ми
възърадѹѫтъ сѧ : аще сѧ подъвижѫ ⁘

13

Азъ же на милости твоѫ надѣахъ сѧ ⁘
Възърадоетъ сѧ ср҃це мое ѡ сп҃ени твоемъ ⁘
Поѫ г҃и благодавъшоѡмѹ мнѣ : и въспоѫ имени г҃њѵ вꙑшънⷪѡмѹ ⁘
Рече безѹменъ въ срци своемъ нѣстъ бога ⁘
БАР|| Растълѣшѫ сѧ
и ѡмразишѫ
сѧ въ начинаниихъ своихъ ⁘
Нѣстъ творѧи
благостꙑнѧ ⁘
Гъ с небесе принїче
на с҃нꙑ чл҃чъскꙑѫ ⁘
Видѣти
аще естъ разѹмѣваѫи
или
възꙑсъкаѫи
б҃а ⁘
Вси
ѹклонишѫ сѧ, въкѹпѣ некъючими
бꙑшѫ ⁘
Нѣстъ творѧи
благостꙑнѧ ,
нѣстъ
до
единого ⁘
Ни ли разѹмѣѫтъ
въси творѧщеи безакⷪнїе ⁘
Сънѣдаѫщеи љѵди моѫ въ хлѣбъ
мѣсто, господа
не призвашѫ ⁘
Тѹ
ѹстрашишѫ
сѧ боꙗзниѫ
идеже не бѣ
боꙗзни ⁘
Ꙗко г҃ъ въ рѫцѣ
праведънꙑхъ.
свѣтъ нищааго
посърамисте :
тѹ
же
г҃ъ
ѹпьванье
емѹ естъ ⁘

14

Къто дастъ ѿъ сиѡна спасенїе илево ⁘
Ег҃да
възвратитъ
гъ
плѣнь
љѵдеи своихъ :
Възърадѹетъ сѧ иꙗковъ и възъвеселїт сѧ
илъ ⁘
Г҃и къто ѡбитаетъ
въ жилищи твоемъ ⁘
Ли къто въселитъ сѧ въ съвѧтѣи
горѣ
тъвоеи ⁘
Ходѧи бес порока и дѣлаѫи
правьдѫ ⁘
Глаголѧ истинѫ въ сръдъци своемъ ⁘
Иже не ѹлъститъ
ѫзкомъ своимъ ни створи
искрьнеемѹ
си
зла ⁘
И поношениꙗ не приѫть на ближънѧѫ
своѫ ⁘
Ѹничъженъ
есть прѣдъ нимъ лѫкавꙑ ⁘
Боѫщѫѫ
же
сѧ господа славитъ ⁘
Клънꙑ сѧ кь
искрьњѵмѹ
своемѹ и не ѡⷮмѣтаѫи
сѧ ⁘

15

Съребра своего не дастъ въ лихъвѫ ⁘
И мъздꙑ
непов!нънꙑхъ не приѫтъ ⁘
Творѧи
си не подъвижитъ сѧ въ вѣкъ ⁘
Съхрани
мѧ ги, ꙗко на тѧ ѹпъвахъ ⁘
Рѣхъ
гви
гъ
мои еси
тꙑ : ꙗко благꙑхъ
моихъ не трѣбѹеши ⁘
Стꙑмь иже сѫт на земи его ѹдиви гъ въсѧ
волѧ
своѫ
въ нихъ ⁘
Ѹмножишѫ сѧ немощи ихъ, по сихъ ѹѫдришѫ ⁘
Не съберѫ сънъмъ
ихъ ѿъ кръве ⁘
Ни помѧнѫ же имени
ихъ ѹстънами
моими ⁘
Господъ чѫстъ достоꙗниꙗ моего и чашѫ моеѫ ⁘
Тꙑ
еси
ѹстъраꙗѫи
достоꙗние мое мнѣ ⁘
Ѫжа допадѫ
ми въ дръжавънꙑхъ ⁘
И бо
достоꙗние
мое
дръжавъно
естъ мнѣ ⁘
Благословлѧ г҃да
въразѹмъшааго
мѧ ⁘
Пакꙑ
же
и до нощи показа мѧ ѫтроба моꙗ ⁘
Прѣдизрѣхъ
г҃а прѣдъ мноѫ приснⷪ :
ꙗко
ѡ деснѫѫ мене есть да сѧ не подвїжѫ ⁘
Сего ради възвесели[тъ]
сѧ ср҃це мⷪе и възърадова сѧ ѫзꙑкъ мои ⁘
Пакꙑ
же и плъть моꙗ въ[зве]селитъ
сѧ на ѹпьвание ⁘
Ꙗко не ѡставиши дѹшѫ моѫ въ адѣ ⁘
Ни даси же прѣподобномѹ своемⷹ
видѣти истлѣниꙗ ⁘

16

Сказалъ ми еси пѫтъ животѹ ⁘
Исъплъниши мѧ веселиꙗ съ лицемъ твоимъ ⁘
Красота въ десници твоеи до
конъца ⁘
Ѹслꙑши г҃ди правъдѫ моѫ, вънъми
молитвѫ
моѫ ⁘
Вънѹши моление
мое
не въ ѹстѣхъ
лъстивахъ ⁘
0тъ лица твоего сѫдъба моꙗ изꙑдетъ ⁘
Очи мои да видитѣ
правинѫ ⁘
Исъкѹсилъ еси сръдъце мое,
посѣтилъ мѧ
еси
нощиѫ ⁘
Раждеже
мѧ
и не ѡбрѣте сѧ въ мнѣ неправъда ⁘
Да не възглаголѧтъ ѹста моꙗ дѣлъ чловѣчъ ⁘
За
словеса
ѹстенъ твоихъ азъ съхранѧ пѫти жестокꙑ ⁘
стопꙑ моѫ въ стѫꙃахъ твоихъ ⁘
Да не подъвижѫтъ сѧ стопꙑ моѫ ⁘
Азъ възвахъ ꙗко ѹсълꙑша мѧ б҃гъ ⁘
Приклони
ѹхⷪ твое къ
мнѣ
и ѹсълꙑши
г҃лꙑ моѫ ⁘
Ѹдиви
мⷧсти твⷪѫ сп҃аѫ
ѹпъваѫщѫѫ
на
тѧ ⁘
0ть противѧщиих сѧ десници твоеи
съхрани мѧ г҃и
ꙗкⷪ ꙃѣницѫ ѡка ⁘
Въ кровѣ
крилѹ твоею покрꙑеши мѧ
Ѡⷮ лица нечстивꙑхъ ѡсътрашищих
мѧ ⁘
Враꙃи мои дѹшѫ моѫ ѹдръжашѫ ⁘
Тѹкъ свои затворишѫ, ѹста ихъ глашѫ гръдꙑнѧ ⁘
Изгонѧщии мѧ н`нѣ ѡбидѫ
мѧ : ѡчи свои възложишѫ
ѹклонити ѫ
на
земⷧѧ ⁘
Обѧсѧ
мѧ ꙗкⷪ лвъ готⷪвъ на ловъ ⁘
И ꙗко скѵменъ ѡбитаѫ
въ скровищихъ своихъ ⁘
Въскръсъни г҃и, вари
ѫ
и запъни имъ ⁘
Изъбави дѹшѫ моѫ ѿъ нечъстива ⁘
Ѡрѫжиꙗ твоего ѿъ врагъ рѫкꙑ
твоеѫ ⁘
Господъ
ѿъ мала
ѿъ земⷧѧ раздѣли ѫ
въ животѣ ихъ ⁘
И съкръвенꙑхъ твоихъ исплъни сѧ ѫтроба ихъ ⁘
Насꙑтїшѫ сѧ с҃новъ и ѡставишѫ ѡⷮлѣкъ
мⷧаденъцемъ своимъ ⁘
Аз же правдоѫ
ꙗвлѧ сѧ лїцѹ т҃емѹ,
(н)асꙑщѫ
сѧ егда
ꙗвит ми сѧ слава твоꙗ ⁘